https://www.amynanet.gr/i-skliri-alitheia-gia-tous-exoplismous
Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, στα μέσα Σεπτεμβρίου για τη Διεθνή Έκθεση, που δεν έγινε λόγω COVID 19, και έκανε την ομιλία και τη συνέντευξη που συνηθίζουν να κάνουν εκεί, εδώ και κάμποσα χρόνια, οι Έλληνες πρωθυπουργοί. Η πρωτοτυπία είναι ότι το σημαντικότερο κομμάτι των λεχθέντων του, αφορούσε εξοπλισμούς. Βεβαίως, με τις Ένοπλες Δυνάμεις σε συναγερμό πάνω από ένα μήνα και το Πολεμικό Ναυτικό σε θέσεις μάχης στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ήταν φυσικό να αναφερθεί σε εξοπλιστικά προγράμματα. Κάτι τέτοιο όμως γινόταν για πρώτη φορά και αυτό κάνει διακριτές τις δύο εν λόγω εκδηλώσεις από αυτές των παλαιοτέρων χρόνων.
Ας δούμε λοιπόν τι είπε ο Πρωθυπουργός:
- Πρώτον: Η Πολεμική μας Αεροπορία αποκτά αμέσως μια μοίρα 18 μαχητικών αεροσκαφών Rafale με ταυτόχρονη αντικατάσταση των παλαιότερων Mirage. Πρόκειται για αεροσκάφη Υπεροχής 4ης Γενιάς. Μία κίνηση, που ενισχύει την αποτρεπτική μας ισχύ. Και η οποία, σε συνδυασμό με τα εκσυγχρονισμένα F-16 και τα υπόλοιπα ελληνικά φτερά, δεν θα μπορεί να αγνοηθεί από κανέναν.
- Δεύτερον: Το Πολεμικό Ναυτικό εκκινεί τις διαδικασίες για την ένταξη στον στόλο του 4 νέων Φρεγατών Πολλαπλού Ρόλου. Παράλληλα, εκσυγχρονίζει και αναβαθμίζει 4 Φρεγάτες ΜΕΚΟ, που ήδη διαθέτει. Τα νέα σκάφη θα πλαισιωθούν, επίσης, από 4 ναυτικά ελικόπτερα ROMEO. Τα πιο αξιόμαχα στον κόσμο. Έτσι, οι θάλασσες μας θωρακίζονται πιο αποτελεσματικά από ποτέ.
- Τρίτον: Εμπλουτίζεται συνολικά το οπλοστάσιο και των τριών Κλάδων. Και αμέσως εξασφαλίζονται: Νέα αντιαρματικά όπλα για τον Στρατό Ξηράς. Νέες τορπίλες βαρέως τύπου για το Πολεμικό Ναυτικό, νέοι κατευθυνόμενοι πύραυλοι για την Πολεμική μας Αεροπορία. Το δόγμα σε αυτόν τον τομέα είναι: “Κάθε οπλικό σύστημα λειτουργεί όσο ζει, όπως πρέπει και όπου χρειάζεται”.
- Τέταρτον: Το δυναμικό των Ενόπλων μας Δυνάμεων ανανεώνεται με την πρόσληψη 15.000 ανδρών και γυναικών σε ορίζοντα 5ετίας. Ταυτόχρονα, επαναξιολογείται όλο το πλαίσιο της στρατιωτικής θητείας και της εκπαίδευσης. Ώστε οι νέοι μας να αποκτούν δωρεάν πιστοποιημένες δεξιότητες. Με άλλα λόγια, επαγγελματικά εφόδια για την πολιτική τους ζωή, όσο θα υπηρετούν τη στρατιωτική.
- Πέμπτον: Ενεργοποιούμε την Αμυντική μας Βιομηχανία. Ήδη, στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας, αμερικανικά κεφάλαια επενδύουν στον εκσυγχρονισμό τους. Στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά σύντομα εισέρχεται στρατηγικός επενδυτής, διατηρώντας τις θέσεις εργασίας. Ολοκληρώθηκε η διαγωνιστική διαδικασία, το αμέσως επόμενο διάστημα επίκειται η ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της ΕΛΒΟ. Και αναδιοργανώνεται η ΕΑΒ, ώστε να μετατραπεί σε κέντρο συντήρησης αεροσκαφών για την ευρύτερη περιοχή.
- Έκτον: Οι Ένοπλες Δυνάμεις ενισχύουν την ψηφιακή τους λειτουργία. Αλλά και τη θωράκισή τους από κυβερνοεπιθέσεις υβριδικού τύπου. Σε κάθε επιχειρησιακό τους επίπεδο εγκαθίστανται σύγχρονα συστήματα που εξασφαλίζουν ασφαλή ροή στην πληροφορία και συνεπώς έγκαιρη κινητοποίηση.
Πρόκειται -κατέληξε ο Πρωθυπουργός- για έξι γενναίες επιλογές. Έξι τολμηρές απαντήσεις όχι μόνο στις ανάγκες της συγκυρίας. Αλλά και στις προκλήσεις της Ιστορίας».
Αναντίρρητα, πρόκειται για εξαιρετικά ενδιαφέροντα προγράμματα που, εφόσον ολοκληρωθούν, θα έχουν συμβάλλει αποφασιστικά στην αναβάθμιση της Άμυνας της χώρας. Ας δούμε όμως αναλυτικά και πως θα γίνει η υλοποίησή τους.
Βεβαίως και η απόκτηση των Rafale αποτελεί αναβάθμιση. Όμως το πρόγραμμα αυτό κυριολεκτικά «ήρθε από πάνω». Στην Πολεμική Αεροπορία δεν είχαν ιδέα. Φυσικά και υπήρχαν αναλύσεις γι’ αυτό. Όχι όμως και οι απαιτούμενες μελέτες για την αγορά του. Απλώς για να το γνωρίζουν τα στελέχη. Έτσι λοιπόν, αμέσως μετά την πρωθυπουργική εξαγγελία, στο ΓΕΑ άρχισαν να τρέχουν! Κι εδώ δεν χρειάζονται εισαγωγικά. Ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, λίγα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει. Για παράδειγμα: θα είναι 12 τα μεταχειρισμένα και 6 τα καινούργια. Όλα θα είναι F3-R. Για την ακρίβεια Rafale B F3-R τα διθέσια και Rafale C F3-R τα μονοθέσια. Τα μοντέλα δηλαδή που έχει η Γαλλική Αεροπορία. Εδώ να σημειωθεί ότι τα διθέσια δεν είναι απλώς εκπαιδευτικά, άλλα έχουν πλήρεις επιχειρησιακές δυνατότητες και είναι πολύ αποτελεσματικά σε αποστολές κρούσης. Τα Rafale F3-R θα αντικαταστήσουν τα 18 Mirage 2000 EG & BG της 332 Μοίρας, ήτοι θα εγκατασταθούν στην 114 Πτέρυγα Μάχης, ενώ τα Mirage 2000 θα τα πάρουν πίσω οι Γάλλοι! Και αυτό είναι μια έκπληξη γιατί, ενώ έως πρόσφατα οι κατασκευάστριες εταιρείες τους έκαναν ότι μπορούσαν ώστε να μην συντηρούνται αυτά τα αεροπλάνα, αποφεύγοντας με διάφορες προφάσεις (ακριβές τιμές, ολοκλήρωση παραγωγής κλπ.) και αποσκοπώντας να μας πουλήσουν καινούργια αεροπλάνα, ξαφνικά τα παίρνουν πίσω. Τι θα τα κάνουν; Κάποια θα γίνουν ανταλλακτικά και κάποια θα εκσυγχρονιστούν, προκειμένου να πουληθούν σε κάποιους χρήστες του τύπου.
Πόσο θα κοστίσουν τα Rafale; Κανένας δεν γνωρίζει έως σήμερα. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν, από τα μεταχειρισμένα, τα 8 να δοθούν δωρεάν και τα 4 υπόλοιπα να αγοραστούν στο 50% της αξίας τους. Τα 6 καινούργια θα αγοραστούν στην κανονική τιμή πώλησης. Ποια είναι αυτή; Κάποιοι υπολογισμοί μιλούν ότι το αποκαλούμενο «fly away cost» είναι της τάξης των 70 εκ €. Σ’ αυτήν όμως θα πρέπει να προστεθούν τα εξαρτήματα εδάφους, η εκπαίδευση του προσωπικού και -φυσικά- τα όπλα, αλλά και η κατοπινή υποστήριξη, η γνωστή ως Follow-On Support (FOS) για την οποία έχουμε δεινοπαθήσει με άλλα γαλλικά αεροσκάφη (π.χ. τα NH90), προκειμένου να έχουμε την τελική τιμή του κάθε αεροπλάνου. Την οποία ανυπομονούμε να μάθουμε.
Οι χρόνοι παράδοσης; Άγνωστοι. Κάποιοι θέλουν τα πρώτα 6 να παραδίδονται τον Ιανουάριο του 2021. Τα άλλα 6, την άνοιξη της ίδιας χρονιάς και τα 6 τελευταία (τα καινούργια) το καλοκαίρι του 2021. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η εκπαίδευση του προσωπικού – ιπτάμενου και τεχνικού – θα ξεκινήσει αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας. Στη Γαλλία θα την ολοκληρώσει ένας αρχικός «πυρήνας», ενώ οι υπόλοιποι θα εκπαιδευτούν στην Ελλάδα.
Ένα σοβαρότατο θέμα είναι τι είδους θα είναι η συμφωνία. Αν είναι διακυβερνητική –αυτό που …ελληνικά λέμε «government to government» (G2G την αποκαλούν οι πιο «προχωρημένοι») – αφενός θα πρόκειται για πολύ μεγάλη ελληνική επιτυχία, καθώς οι Γάλλοι δεν δέχονται τέτοιες. Aφετέρου θα μπορούν να επιτευχθούν οι προαναφερθέντες χρόνοι. Αν είναι μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των κατασκευαστριών εταιρειών, τότε θα χρειαστούν ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις, γιατί, με το Νόμο 3978/2011, απαιτούνται τουλάχιστον 2 χρόνια.
Όσο για «τα εκσυγχρονισμένα F-16» το πρόβλημα ακούει στο όνομα ΕΑΒ και είναι μια λίαν πονεμένη ιστορία, την οποία θα παρακολουθήσουμε στο άμεσο μέλλον. Αυτά για την Αεροπορία.
Στο Πολεμικό Ναυτικό αυτό το: «…εκκινεί τις διαδικασίες για την ένταξη στον στόλο του 4 νέων Φρεγατών Πολλαπλού Ρόλου» σημαίνει ότι, ακόμα και αν τρέξουν οι διαδικασίες με ασύλληπτη ταχύτητα, το πρώτο πλοίο δεν πρόκειται να το έχουμε νωρίτερα από το 2024. Τα μεν ναυπηγεία Ελευσίνας μόλις τώρα ξεκίνησαν τις διαδικασίες αποδέσμευσής τους από το παρελθόν τους. Αυτά του Σκαραμαγκά έχουν πολύ μέλλον ακόμα μπροστά τους. Εδώ κάποιοι –ας τους πούμε λεβέντες– ξεκινούν διαδικασίες για ρυθμίσεις του αιγιαλού στον Σκαραμαγκά. Η ελληνική γραφειοκρατία σε όλο της το μεγαλείο! Άσε που εκκρεμούν κάποιες αποφάσεις διεθνούς διαιτησίας, για τις οποίες οι προβλέψεις μόνον υπέρ μας δεν είναι.
Βεβαίως, οι Αμερικανοί της International Development Finance Corporation, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι εδώ και έχουν επαφές «όλων των ειδών». Το κύριο ενδιαφέρον τους είναι με την ONEX, δηλαδή την Ελευσίνα. Προωθούν τις MMSC (Multi-Mission Surface Combatant), που αποτελούν εξέλιξη των LCS τύπου Freedom της Lockheed Martin. Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα πλοία είναι περισσότερο κορβέτες και λιγότερο φρεγάτες. Όχι βέβαια ότι δεν μας κάνουν. Κάθε άλλο! Απλώς θα χρειαστούμε και –ας τις πούμε κανονικές – φρεγάτες. Τώρα, για τις επίσης αμερικανικές FFG(X), που είναι όντως φρεγάτες κατάλληλες για εμάς, δεν υπάρχει μέχρι στιγμής, τίποτα απτό.
Οι γαλλικές Belh@rra –που είναι πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση– φαίνεται να «περνούν», για διάφορους λόγους, σε δεύτερη μοίρα. Με μεγαλύτερο μειονέκτημα την απροθυμία για ναυπήγηση στην Ελλάδα. Οι Γερμανοί, που θα μπορούσαν να προσφέρουν τις MEKO A200, είναι «απόμακροι» και δεν δείχνουν ουσιαστικό ενδιαφέρον. Οι Βρετανοί κινούνται σε αντίστοιχη τροχιά με τις Type 31 της BAE. Τέλος, οι Ολλανδοί, μέσω της DAMEN, έχουν δείξει ενδιαφέρον και μάλιστα, καθώς προσφέρουν ως «ενδιάμεση λύση» τις δύο Μ του Ολλανδικού Ναυτικού, έχουν ένα πλεονέκτημα. Το μειονέκτημα όμως είναι ότι μόλις τώρα έχει ξεκινήσει η σχεδίαση της νέας ολλανδο-βελγικής φρεγάτας.
Για τον εκσυγχρονισμό των 4 ΜΕΚΟ 200HN δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό αν λέγαμε ότι το Ναυτικό καίγεται! Για έργο, που έπρεπε να είχε ξεκινήσει εδώ και 12 χρόνια τουλάχιστον, ακόμα και σήμερα ψαχνόμαστε. Τα ζητούμενα είναι τρία: – α) να διατεθούν κονδύλια της τάξης των 450 εκατ. €, -β) να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή ομοιοτυπία με τις νέες φρεγάτες που σχεδιάζεται να ναυπηγηθούν και – γ) να ξεκινήσουν οι διαδικασίες αμέσως. Μέσα στο 2020. Να θυμίσουμε ότι το πρώτο πλοίο –η Ύδρα F452– είναι 28 (είκοσι οχτώ) χρονών.
Για τα 4 ελικόπτερα Lockheed MH-60R Sea Hawk, που το κόστος τους είναι της τάξης των $ 296 εκατ., οι διαδικασίες έχουν προχωρήσει αρκετά και βρίσκονται στο τελικό στάδιο, στην ΓΔΑΕΕ. Εφόσον υπάρξει κάποια «προώθηση», είναι δυνατόν και τα 4 να μας παραδοθούν περί τα τέλη του 2021. Αν τα αφήσουμε να «προχωρήσουν κανονικά», τότε πάνε για το 2024… Ταυτόχρονα όμως, με τα 4 καινούργια MH-60R, υπάρχει σε εξέλιξη και η FOS για τα 11 υπάρχοντα S-70 Aegean Hawk. Είναι της τάξης των $90 εκατ. και πρέπει να προχωρήσει αμέσως, γιατί πρέπει να εκσυγχρονιστούν-αναβαθμιστούν, ώστε να μοιάζουν όσο το δυνατόν περισσότερο με τα R.
Ως προς τις «Νέες τορπίλες βαρέος τύπου για το Πολεμικό Ναυτικό», να πούμε ότι είναι πρόγραμμα που σε μια κανονική χώρα θα είχε ολοκληρωθεί το 2003. Ναι! Καλά διαβάσατε, το 2003! Όμως στην Ελλάδα, αν και έχουμε τα καλύτερα συμβατικά υποβρύχια, τα U-214, έχουμε φροντίσει να τα έχουμε εξοπλισμένα με τορπίλες παλαιοτέρων τύπων. Αυτήν την εποχή πάντως έχει προχωρήσει αρκετά το πρόγραμμα για την προμήθεια 36 τορπιλών DM2A4 Seehecht (Seahake στα αγγλικά) της Atlas Elektronik. Με την ίδια σύμβαση, θα γίνει αναβάθμιση σε 18 από τις υπάρχουσες SUT Mod 0 στο επίπεδο Seadevil. Το σημαντικότατο αυτής της σύμβασης είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των εργασιών θα γίνει στο εργοστάσιο της Sunlight στην Ξάνθη. Με άλλα λόγια, θα υπάρχει μεγάλο ποσοστό ελληνικής προστιθέμενης αξίας σε ένα πρόγραμμα της τάξης των 112 εκατ. €. Με τις διαδικασίες όμως του Ν. 3978/2011, του χρόνου τέτοια εποχή θα έχουμε μόνο υπογραφή του προγράμματος.
Για το Στρατό εκκρεμούν τα 1200 τεθωρακισμένα οχήματα M1117 Guardian που οι Αμερικανοί έχουν δηλώσει ότι τα παραχωρούν, αλλά -εδώ και 6 μήνες- εκκρεμεί η επίσκεψη στις ΗΠΑ του ΥΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλου. Όταν τελικά αποφασίσει να πάει, θα πρέπει να ασχοληθεί και με τα ΤΟΜΑ που ο Ελληνικός Στρατός δεν έχει! Οι Αμερικανοί, εδώ και χρόνια, μας προσφέρουν M2 Brandley, αλλά εμείς τα απορρίπτουμε, επειδή είναι παλιά μοντέλα και θα χρειαστούν εκσυγχρονισμό. Λες και έχουμε εναλλακτική λύση. Κούνια που μας κούναγε… Επίσης, ας πάρουμε και κανένα αμφίβιο AAV7A1. Είμαστε υπερήφανοι για τις Ειδικές Δυνάμεις μας, αλλά μόνο να τις εξοπλίσουμε δεν φροντίζουμε. Για τα αντιαρματικά «νέας γενιάς», που αναφέρθηκαν, να πούμε ότι υπάρχει σοβαρή ισραηλινή υποψηφιότητα με την οποία πρέπει να προχωρήσουμε χωρίς καμιά –απολύτως καμία– καθυστέρηση. Το ίδιο και για τον εκσυγχρονισμό των 18 AH-64A Apache που επίσης θα γίνει από το Ισραήλ. Εδώ μπορούμε να αποφύγουμε τον τραγικό Ν. 3978/2011 και να προχωρήσουμε με διακρατική συμφωνία. Αρκεί να το θέλουμε.
Σχετικά με τις προσλήψεις προσωπικού στις Ένοπλες Δυνάμεις, αυτό το «Το δυναμικό των Ενόπλων μας Δυνάμεων ανανεώνεται με την πρόσληψη 15.000 ανδρών και γυναικών σε ορίζοντα 5ετίας.», ακούγεται –και είναι– πολύ ωραίο. Όμως είναι αυτό που οι αγγλόφωνοι αποκαλούν «too little too late». Η ανανέωση έχει καθυστερήσει τουλάχιστον μια 15ετία. Κομβικές μονάδες στερούνται προσωπικού. Πρέπει να γίνουν θεσμικές αλλαγές στους ΕΠΟΠ, ΟΒΑ ή όπως αλλιώς αποκαλούν τους επαγγελματίες οπλίτες. Όλα τα άλλα είναι απλώς ασπιρίνες.
Όσο για τα περί 12μηνης θητείας στον Στρατό, ακούγεται επίσης καλό, φτάνει να … «κλείσουν τα παράθυρα». Καλό πάντως είναι να θυμόμαστε ότι αυτήν την μείωση την είχε κάνει ο κ. Ε. Μεΐμαράκης παραμονή των εκλογών του 2009, τις οποίες έχασε η ΝΔ. Ούτε καν ασχολούμεθα με το «οι νέοι μας να αποκτούν δωρεάν πιστοποιημένες δεξιότητες. Με άλλα λόγια, επαγγελματικά εφόδια για την πολιτική τους ζωή», επειδή απλούστατα, σε 12 μήνες, δεν προλαβαίνεις καν να γίνεις στρατιώτης. Θα αποκτήσεις και επαγγελματική εμπειρία;
Ενδιαφέρον θα ήταν η στράτευση να γινόταν στα 18. Επιτρέψτε μας όμως να αμφιβάλουμε αν θα γίνει κάτι τέτοιο. Ο λόγος απλούστατος: η πολιτική μας ηγεσία –διακομματικά– δεν το θέλει. Και δεν το θέλει, επειδή αυτό επιβάλουν τα μικροκομματικά συμφέροντα. Δηλαδή η Κύπρος –αφήνουμε κατά μέρος το Ισραήλ– έχει πάθει κάτι κακό με τη στράτευση στα 18; Ή μήπως από τότε που θεσμοθετήθηκε, ουσιαστικά μηδενίστηκε ο αριθμός των ανυπότακτων (εξευγενισμένη έκφραση για τους φυγόστρατους ή ριψάσπιδες), ενώ δεν μειώθηκε καθόλου το ποσοστό αυτών που επιθυμούν να σπουδάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Εδώ δεν προλάβαμε να ακούσουμε για τη στράτευση στα 18 και αμέσως κυκλοφόρησε το: «και τι θα γίνει με τους γιατρούς, που δεν επαρκούν και οι θέσεις τους καλύπτονται από στρατεύσιμους απόφοιτους της Ιατρικής»; Το επιχείρημα είναι, λίαν επιεικώς, βλακώδες! Οι Ένοπλες Δυνάμεις καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες τους σε υγειονομικό προσωπικό με μόνιμους. Απλώς, επειδή αναθέτουν στις Ένοπλες Δυνάμεις να καλύπτουν και ανάγκες που αδυνατεί να καλύψει ο άλλος κρατικός μηχανισμός, π.χ. αγροτικοί γιατροί σε παραμεθόριες ή γενικά «δύσκολες» περιοχές και τοποθετούν πτυχιούχους της ιατρικής που υπηρετούν τη θητεία τους, έτσι «δημιουργούνται» οι ανάγκες.
Τι μπορεί να γίνει; Κατά πρώτον, οι Ένοπλες Δυνάμεις να ασχολούνται με το θεσμικό τους έργο και όχι με το να «καλύπτουν τρύπες» του υπόλοιποι κρατικού μηχανισμού. Αν πάλι θέλουν όντως γιατρούς, ας προκηρύσσουν διαγωνισμούς για προσλήψεις πτυχιούχων Ιατρικής, για θητεία π.χ. 15 χρόνων και βαθμό που θα ξεκινά με αυτόν του υπολοχαγού. Μετά τα 15 χρόνια αν ο/η προσληφθείς/σα γιατρός επιθυμεί να παραμείνει και έχει επιδείξει την δέουσα συμπεριφορά, να μονιμοποιείται. Θα υπάρξει προσέλευση; Αναμφίβολα ναι! Με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πτυχιούχοι Ιατρικής, πολλοί θα προτιμούσαν να «πάνε στο Στρατό» από το να φύγουν στο εξωτερικό. Θα σταματούσε έτσι και η αιμορραγία σε επιστήμονες που μας ταλανίζει. Ή μήπως δεν την θέλουμε; Ως προς τις διάφορες απόψεις που ακούγονται από το γενικότερο χώρο της αντιπολίτευσης για το θέμα, σαφέστατα και δεν θα ασχοληθούμε, καθώς προσπαθούμε να αποφεύγουμε τον σχολιασμό γελοιοτήτων.
Τώρα αυτό το: «Ενεργοποιούμε την Αμυντική μας Βιομηχανία.», μετά τα όσα διαδραματίζονται με την ΕΑΒ, σίγουρα αποτελεί την σοβαρότερη υποψηφιότητα για το καλύτερο ανέκδοτο της χρονιάς: Μα στην αμέσως επόμενη φράση γίνεται λόγος για τις πετυχημένες ιδιωτικοποιήσεις στα ναυπηγεία Ελευσίνας και την ΕΛΒΟ. Μήπως θα μπορούσαν να μας πουν αυτοί που ψάχνουν για «στρατηγικούς επενδυτές», γιατί δεν προχωρούν σε πλήρεις ιδιωτικοποιήσεις; Δηλαδή Ελληνάρες είναι μόνο οι αμειβόμενοι από το Δημόσιο; Αγνοούν –και δυστυχώς δεν είναι το μόνο– ότι όταν την ΠΥΡΚΑΛ την είχε ο Μποδοσάκης και κερδοφόρος ήταν και δεν έλειψε ούτε σφαίρα –σε πόλεμο ή ειρήνη– από τις Ένοπλες Δυνάμεις. Όταν κρατικοποιήθηκε και έγινε ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα), και η κάλυψη των αναγκών δεν ήταν η δέουσα και τεράστιες ζημιές υπάρχουν, που πληρώνουμε όλοι. Γιατί στην κυβέρνηση θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι αμυντικές βιομηχανίες (οι κρατικές, γιατί οι ιδιωτικές δεν έχουν πρόβλημα) είναι επιχειρήσεις. Και οι επιχειρήσεις πρέπει να είναι κερδοφόρες. Εκτός και αν δεν είναι φιλελεύθεροι, όπως τουλάχιστον δηλώνουν.
Τέλος το ότι «Οι Ένοπλες Δυνάμεις ενισχύουν την ψηφιακή τους λειτουργία, αλλά και τη θωράκισή τους από κυβερνοεπιθέσεις», είναι γεγονός. Το δε κόστος είναι ελάχιστο για να μην πούμε ανύπαρκτο. Το πρόβλημα –και μάλιστα σοβαρό– είναι το ότι αρκετοί μέσα στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν αντιληφθεί πλήρως τη σημασία του πολέμου αυτού του είδους και θεωρούν τους ασχολούμενους με το θέμα συναδέλφους τους ως λουφαδόρους. Τόσο νιώθουν, τόσο κάνουν. Απλώς η ηγεσία πρέπει να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις, ώστε να προχωρήσουμε.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν. Αρκεί να υπάρχει θέληση. Όπως έλεγε και κάποιος –αλήστου μνήμης– «λεφτά υπάρχουν». Όχι μακριά. Μέσα στον χώρο της Άμυνας. Αρκεί να γίνει σοβαρή και «εκ βάθρων» αναδιοργάνωση. Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο που όλοι ρωτούν: «από ποιον;». Κι εμείς τον περιμένουμε.
0 Σχόλια